போனால் போகட்டும் போடா!!

I might hit myself on the head later for writing this post today. But, I'm still going to write it. Yesterday, I was all strung and needed a friend to take me to coffee and give some gyan (அதாங்க, அறிவுரை!). I even started writing a post about the list of things I was glad for (ugh! what was I thinking? I mean I can write such a list but it was dripping of sap, I tell you!). Something sane stopped me from actually publishing it and becoming the laughing stock of my blog world.

Today, I'm all fine and ready to handle the matters of the world. The day started with some code handover (என் code படிச்சா எனக்கே immediateaa புரியாது (genius code னா அப்டி தானு சொல்றீங்களா? அதுவும் correct தான் :D), இதுல என் ஆசிரியர் அத படிச்சு புரிஞ்சு... ஒரே கூத்து தான் நடக்க போகுது!) followed by a presentation session. Finally, I was confident that I can do well in the D-day (இன்னைக்கு தான் நானும் pass ஆவேன்ர நம்பிக்கை வந்து இருக்கு... நேத்து வரைக்கும், செம பயம் தான்! அதான் sappy mood!). Now, here I am, sitting in the library (one of the least used spaces during my grad life; more on it later) with an iced tea in hand and trying to remember what else I need to get done.

Some senti stuff: I saw a friend of mine (அவங்களுக்கு என் பாட்டி வயசு! அப்டியே என் பாட்டி மாதிரியும் இருப்பாங்க... ஆனா, friendnu தான் சொல்லணும்) today and got all the more confident (ஒரு நெனைப்பு தான்! பாட்டியே வந்து "நீ நல்லா tear பண்ணிடுவ"னு சொல்றது போல இருந்தது). Also I saw exactly 3 CGs but yet to see my favorite one still(I don't think I'll see my fav CG for its been a rare sight to do so this sem! But the day is still not over! ) (Normally, 3 per day is a high rating for my university. Either, its the day or my mood or the weather!!) .

I got to finish some stuff at the library and am sitting in the till-now-never-used-by-me alcove in a plush chair (இந்த super எடத்த இவ்ளோ நாள் miss பண்ணிடெனேனு இப்போ செம feelingaa இருக்கு. சரி அதுக்கு என்ன பண்ண முடியும்? இன்னொரு semaa படிக்க முடியும்? போனால் போகட்டும் போடா தான்!) And, I had this attack of non-library-usage-in-the-past-two-years. I would've taken more story books and novels from here than tech books (I refer tech books online. எப்டி தான் அந்த காலத்துல, மக்கள் libraryku வந்து books எடுத்துட்டு போய் refer பண்ணி research pannangalo? Research flow மறந்து போகாதா? இருக்கிற எடத்துல இருந்துட்டே, googlela search பண்ணி, மறுபடியும் codea பார்த்தா, எங்க பார்த்தோம் எதுல விட்டோம்னு யோசிக்க வேண்டியதா இருக்கு... இதுல libraryku போய், தேடி எடுத்துட்டு வந்து, research code adikarathuna, அப்றோம் நான் degree வாங்க, atleast 5 yearsaavathu ஆகும்... அந்த காலத்து மக்கள் great தான்! நம்ம generationku தான் attention diversion ரொம்ப ஜாஸ்தி ஆயிடுச்சு! ஹ்ம்ம்! எல்லாம் technologyoda side effects தாங்க! நம்ம சொல்லி குத்தமில்ல!) and have been introduced to various new authors(from Russian to Korean to African). I wouldn't have explored their writing unless I had a ready place to do so.

But, seeing the thousands and thousands of books neatly stacked in shelves over 6 floors gives me the guilty feeling of not having used even a millionth of these available resources. (நான் இதெல்லாம் use பண்ணாமயே படிச்சு passum ஆக போறேன்! கஷ்டம்! சரி, எல்லாம் ஒரு talent தானு வச்சிகோங்க!) But as I think of other resources like the GamePlace, GymPlace, EatPlace, LabPlace, GradPlace, Buildings and ConfPlace (I've changed the names of it all - யாரும் இப்டி எல்லாம் பேர் வைக்க மாட்டாங்க - இது என் Neverlandla மட்டும் தான் இருக்குது - copyright, சாட்ஷாத் நானே தாங்க!), I see that I've not really used any of their resources fully. True! I've used some more than others and some less. But not all of it! (குடுத்த காசுக்கு use பண்ணோமா, இல்லையே? இதுல, சில பில்டிங்கு உள்ள எல்லாம் போனது கூட இல்ல - coz அந்த majorkum எனக்கும் ஸ்நான ப்ராப்தி கூட இல்ல.)

But I also think that I've spent all the two years in grad life to the hilt. I've had fun in all those places. Conclusion: Though the resources are available, my usage of them is limited by my time, priorities and the opportunities that come through. I have memories of all of them and its these memories that would keep me linked with Neverland. Love Neverland!

[அட! அட! அட! என்ன conclusion! புல்லரிக்குது! Effect of thesis work! But still, எல்லாம் உண்மை தாங்க. இந்த enjoyment periodla, சிலது எழுதி இருக்கேன், பலது எழுதினது இல்ல. இனியாவது எழுத idea! வெட்டி Officera இருக்கிற போற timela இதெல்லாம் பண்ணனும். Atleast எழுதலைனாலும், கொஞ்சம் நெறைய round அடிக்கற வேல வச்சு இருக்கேன்! So, எல்லா இடமும் போய் நல்லா பார்த்துட்டு, ஒரு good bye சொல்லிட்டு வந்தா தான் மனசு ஆறும். இனி வர்ர கொஞ்ச நாள், ஒரே மலரும் நினைவுகள் postaa தான் இருக்கும் nu பக்ஷி சொல்லுது. எல்லாரும் அத poruthukonga. முடிஞ்ச அளவு மொக்கையா இல்லாம பார்த்துகறேன்!]

PS: [இன்னும் கெளம்புவேனா, இல்ல இங்கயே settle ஆவேனானு தெரியல! அது D-dayku அப்றோம் தான்! ஆனாலும், pass ஆயிடுவோம்ற நம்பிக்கைல, அடுத்து என்ன பண்றதுன்னு மூளை இப்போவே பிளான் பண்ணுது! என் ஆசிரியர் இத பார்த்தா, tension ஆயிடுவார். ஏன்னா, அவர் எனக்கு வேற வேல வச்சு இருக்கார்! அது ஏங்க, நமக்கும் நம்ம ஆசிரியருக்கும் sync ஆகவே மாட்டேன்து? ஸ்டில், எதுக்கும் ஒரு குட்டி plan நல்லதுதானே? இதெல்லாம் think panrapovae, சீக்கிரம் வேலைய முடிக்கணும், இதெல்லாம் பண்ணனும்னு தோணுது... still, பாப்போம்! D-day வந்தா தான் தெரியும்!]

PPS: [எல்லாரும் கடவுள்ட நல்லா வேண்டிகோங்க. உங்க Alpine, சீக்கிரம் நல்லபடியா pass ஆகனும்னு! Will keep you posted!]